Meer informatie
Prefixen
Prefixen in andere landen
In Nederland beginnen de roeptekens van de radioamateurs met PA, PD, PE of PI. In Frankrijk is dat met F, in Groot-Brittannië met G, in Duitsland met DA tot DL, in Italië met I, enz. In de Verenigde Staten beginnen de roeptekens met de letters A, K, N, of W. In Canada beginnen de roeptekens met VE of VA waarbij het daaropvolgende cijfer de provincie identificeert. De Japanse prefixen zijn JA tot JS, enz…
De verdeling van de prefixen voor alle radiostations is op wereldniveau vastgelegd door de ITU. Het hoofdkwartier van de ITU is gevestigd in Genève. Deze verdeling maakt het mogelijk onmiddellijk de herkomst van een oproep te bepalen. Er bestaan ook lijsten (in boekvorm, op CD-ROM of op elektronische postbussen) waarop de adressen van alle gelicentieerde amateurs van over de hele wereld terug te vinden zijn!
In België maakt de wet betreffende de bescherming van de persoonlijke levenssfeer het echter onmogelijk om een volledige lijst met al de gegevens van de gelicentieerde radioamateurs te publiceren.
De verdeling van de prefixen voor alle radiostations is op wereldniveau vastgelegd door de ITU. Het hoofdkwartier van de ITU is gevestigd in Genève. Deze verdeling maakt het mogelijk onmiddellijk de herkomst van een oproep te bepalen. Er bestaan ook lijsten (in boekvorm, op CD-ROM of op elektronische postbussen) waarop de adressen van alle gelicentieerde amateurs van over de hele wereld terug te vinden zijn!
In België maakt de wet betreffende de bescherming van de persoonlijke levenssfeer het echter onmogelijk om een volledige lijst met al de gegevens van de gelicentieerde radioamateurs te publiceren.
Dank zij de unieke prefixen, is het steeds mogelijk de oorsprong van een oproep te situeren. Er bestaan complete lijsten van alle prefixen (op te laden op deze UBA website), speciale atlassen alsook wereldkaarten met azimutale en andere projecties, die het lokaliseren van de stations vergemakkelijken.
De radioamateurdienst bestaat in zowat alle landen. Er zijn slechts minder dan een handvol landen in de wereld waar momenteel het radioamateurisme niet is toegelaten of waar het zeer moeilijk is een vergunning te bekomen. Elke radioamateur is fier op zijn roepteken. De radioamateurs kennen elkaar doorgaans eerder bij hun roepteken dan bij hun reële naam.
De radioamateurdienst bestaat in zowat alle landen. Er zijn slechts minder dan een handvol landen in de wereld waar momenteel het radioamateurisme niet is toegelaten of waar het zeer moeilijk is een vergunning te bekomen. Elke radioamateur is fier op zijn roepteken. De radioamateurs kennen elkaar doorgaans eerder bij hun roepteken dan bij hun reële naam.
Logboek
Alle verbindingen dienen te worden ingeschreven in een logboek (dit is een soort dagboek). Vandaag bestaat het logboek veelal uit een computerlogboek (onder de vorm van een database) waar de radioamateur steeds zijn vorige verbindingen in kan terugvinden. Het is wel leuk dat, wanneer je wordt aangeroepen door een station uit Japan waarmee je voorheen ooit eens verbinding had, je de operator onmiddellijk bij de naam kunt aanspreken. Het elektronische logboek maakt het je mogelijk om in een fractie van een seconde alle gegevens over dat vroeger gewerkte station op te zoeken! Het logboek zal je ook toelaten op te volgen en na te trekken met welke verre landen je reeds een verbinding hebt gemaakt.
QSL-kaarten
Als je in telegrafie seint "QSL?", betekent dat "gelieve te bevestigen". Eigenlijk wil QSL zeggen: "Ik heb je goed verstaan, ik heb alles genomen." QSL is een van de klassieke Q-code afkortingen. Maar "QSL" heeft nog een andere betekenis: we hebben het over een QSL- kaart (postkaartformaat 140 x 90 mm). De radioamateurs sturen ze aan elkaar om een verbinding te bevestigen. Sommige QSL-kaarten zijn echte schilderijen. Meer en meer worden kaarten met een kleurenfoto gebruikt. Zo kun je tevens jouw station, jouw antennes en jezelf als operator aan je correspondent voorstellen. De QSL-kaart bevat alle gegevens over de verbinding: het roepteken van je correspondent, de datum en het uur, de gebruikte frequentie en de mode (vb. CW of SSB) en een rapport. De verzendingskosten van de QSL-kaarten via de post zijn uiteraard zeer hoog. Daarom hebben de verenigingen van radioamateurs, die lid zijn van de IARU, een dienst in het leven geroepen waarbij zij zorgen voor het collectief versturen en ontvangen van die kaarten van en naar de zusterverenigingen. De UBA verleent deze dienst gratis aan zijn leden. |