In 1962 was het Belgische Rode Kruis op zoek naar betere communicatiemiddelen voor haar hulpdienst. De UBA stelde voor de bevoegdheid van haar leden en hun doeltreffend materiaal in dienst te stellen van humanitaire hulp.
 

Op 3 maart 1962 ondertekenden Z.K.H. Prins Albert van België, Voorzitter van het Belgische Rode Kruis, en René Vanmuysen (ON4VY), voorzitter van de UBA, de overeenkomst tussen beide organisaties om het radionoodnet op te richten.

Het nationaal station van de UBA, ON4UB, werd permanent in de centrale zetel van het Rode Kruis geïnstalleerd en kon voor noodsituaties, met de roepnaam ON5XA, als centraal station worden ingezet. Een decametrisch station werd in iedere provinciale zetel van het Rode Kruis opgesteld en was in verbinding met het centraal station in de 80 meterband. Die stations werden bediend door vrijwilligers radioamateurs, leden van de UBA. Bovendien waren die stations in verbinding met hulpposten op het terrein, dank zij de mobiele stations van de UBA-radioamateurs. De mobiele verbindingen gebeurden op 80m en op VHF.
 

De overeenkomst vergde de goedkeuring van de voogdijoverheid, die aan de radioamateurs van het noodnet de toelating moest verlenen om berichten voor rekening van het Rode Kruis door te zenden. Die beschikking is nog steeds in voege en de leden van de UBA, die zich aanbieden als vrijwilliger voor het Radionoodnet, ontvangen, op aanvraag van het Belgische Rode Kruis, een speciale ministeriële toelating.

Een deel van het document dat de overeenkomst vastlegt tussen het Rode Kruis en de UBA. Voor de UBA tekende René Vanmuysen ex-ON4VY, voor het Rode Kruis tekende Albert van België (nu koning).

In het begin van de zestigerjaren beschikten de radioamateurs enkel over vergunningen voor vaste stations. De vrijwilligers van het radio-noodnet waren de eerste Belgische radioamateurs die de toelating bekwamen om mobiel uit te zenden. Eén jaar later, nadat het bewijs geleverd was dat de mobiele uitzendingen van de radioamateurs geen problemen opleverden, konden al de radioamateurs die de aanvraag deden een mobiele vergunning bekomen, ook zonder lid te zijn van het radionoodnet.
 

Het nut van het radionoodnet werd meermaals bewezen, vaak in dramatische omstandigheden

Hoewel het Belgische Rode Kruis vandaag over de nodige telecommunicatiemiddelen beschikt, blijft de medewerking van de UBA-vrijwilligers nog steeds onontbeerlijk wanneer de communicatiemiddelen door een catastrofe in het gedrang komen. De technische bevoegdheid en de knowhow van de radioamateurs worden dan naar waarde geschat.