- A traduire - Sinds een half jaar heeft ook Vlaanderen een eigen SAR wetgeving. Hierbij dient er een onderscheid gemaakt te worden tussen het Besluit van de Vlaamse Regering (BVR) van 19 november 2010 dat de normen en de retributies (“taksen”) vastlegt en het Ministerieel Besluit (MB) van 26 januari 2011 dat de voorwaarden en procedures bepaalt.
In de aanloop naar het BVR is er overleg geweest tussen LNE (Departement Leefmilieu, Natuur en Energie van de Vlaamse overheid) en de gebruikers, waaronder de radioamateurverenigingen.

Het resultaat was dat er, ondermeer op aandringen van de UBA, een onderscheid gemaakt werd tussen de “nieuwe technologieën” (zoals GSM en UMTS) en de “oude technologieën” (zoals radio-omroep en radioamateurs).

De normen voor deze laatsten, waaronder de radioamateurs, zijn minder streng en komen overeen met de normen die geldig waren onder de nationale wetgeving. Hoewel wij liever gezien hadden dat de radioamateurs niet onder deze wetgeving zouden vallen was het resultaat aanvaardbaar en kan beschouwd worden als een status quo op het vlak van de normen. Minder aanvaardbaar voor ons was het feit dat het aanvragen van een conformiteitsattest 75 Euro zou kosten.

Maar de echte problemen dagen pas op bij het MB dat de voorwaarden en procedures vastlegt.
Helaas werden de radioamateurs helemaal niet geraadpleegd bij het opstellen van dit MB, we werden enkel op de hoogte gebracht nadat het in het staatsblad was verschenen. In tegenstelling tot het BVR wordt er in het MB geen verschil gemaakt tussen de verschillende gebruikers. Met als gevolg dat het aanvragen van het attest niet alleen duur is maar ook heel wat ingewikkelder dan vroeger.

• Bij de aanvraag moeten minstens 7 verschillende kaarten en plannen bijgevoegd worden. Deze kaarten en plannen moeten aan een aantal voorwaarden voldoen, onder andere een minimale resolutie van 1024 op 768 pixels. Daardoor kan men deze kaarten / plannen niet zomaar vinden op publiek beschikbare (gratis) bronnen zoals Google Maps of aanverwante. Men zal dus op zoek moeten gaan naar andere (te betalen) bronnen.
Zelfs de Vlaamse Overheid beseft dat dit niet eenvoudig en goedkoop is, want in haar impactanalyse voorziet ze voor de aanvrager een kost van 850 Euro voor de opmetingen op de bouwplaats, opstellen van plannen en opmaak van een rapport.

• Radioamateurs moeten een plan per antenne indienen. Gezien de software ook maar een enkele gebruiksfrequentie voorziet moet voor een multiband antenne zelfs een plan per band. Het resultaat hiervan is de aanvraag voor radioamateurs vaak ingewikkelder zal zijn dan voor een GSM operator.

• Het software pakket waarmee men het attest moet aanvragen is alles behalve gebruiksvriendelijk. Wie zich hiervan wil overtuigen kan de software downloaden op de website van LNE:

Klik onderaan de pagina op “software downloaden” in het vakje “voor radioamateurs” en “zonder MS Access”. Het te downloaden bestand is 60MB groot en neemt na installatie 450MB in beslag.

• De software lijkt enkel op recente Windows versies te werken.

• Er zijn problemen met de “oude” aanvragen (deze ingediend bij BIPT onder de nationale SAR wetgeving). De Vlaamse wetgeving voorziet uitdrukkelijk dat zij die een attest of ontvangstbevestiging uit deze periode hebben geen nieuw attest moeten aanvragen. In principe geldt dit voor alle aanvragen die tijdig ingediend zijn (voor 2009) en waar het BIPT geen bijkomende vragen gesteld heeft (of de aanvrager tijdig op de bijkomende vragen geantwoord heeft).

Als antwoord op een parlementaire vraag laat minister Schauvliege weten dat alle dossiers (1233!) van radioamateurs die door het BIPT behandeld werden een positieve beoordeling kregen. We hebben echter al van verschillende radioamateurs vernomen dat ze na een recente navraag bij het BIPT te horen kregen dat hun dossier niet behandeld werd (dus geen attest of geen ontvangstbevestiging), hoewel zij hun aanvraag bij het BIPT ruim op tijd ingediend hadden en nadien niets meer vernomen hadden. Je zou verwachten dat “geen nieuws goed nieuws is”, maar dat blijkt helaas niet het geval te zijn. Wie niet weet of zijn “oude” aanvraag door het BIPT behandeld is kan dit navragen bij LNE: zendantennes [at] milieuinfo [dot] be. Op datzelfde adres kan je ook terecht indien je meent dat je aanvraag onterecht niet aanvaard is door BIPT.

De huidige situatie vormt zonder meer een bedreiging voor het radioamateurisme in Vlaanderen. De administratieve rompslomp en de kosten staan helemaal niet in verhouding tot het mogelijke “gevaar” dat wij vormen. Voor heel wat radioamateurs dreigt dit een onoverkomelijke hindernis te worden. En het is zeker niet bemoedigend voor radioamateurs in spe.

Dat tot op heden nog geen enkele radioamateur een aanvraag heeft ingediend is dan ook een duidelijk teken aan de wand.

De onrust bij de radioamateurs is terecht groot en ook buiten onze vereniging zijn er verschillende initiatieven die deze problematiek aan de kaak stellen:

De UBA heeft haar bezorgdheid reeds meermaals aangekaart bij de administratie en op het kabinet van minister Schauvliege, maar tot nu zonder enig resultaat. Het antwoord van het kabinet op onze vragen kan je hier lezen.

De UBA was en is van mening dat een dialoog het beste middel is om problemen op te lossen. Maar een dialoog is enkel mogelijk als men oor heeft voor onze bezwaren en dat lijkt momenteel niet het geval...

Tot slot: Wij willen ons niet boven de wet stellen en hebben geen probleem met redelijke normen. Maar men moet rekening houden met de eigenheid van het radioamateurisme. Wij zijn particulieren die maar af en toe uitzenden en daardoor nauwelijks een impact hebben op het hele stralingsgebeuren.